Pewnie nie wiecie, że zbliża się rocznica konsekracji kościoła ewangelickiego w Bisztynku. Był on konsekrowany 29 listopada 1888 roku, przez superintendenta D. Carus'a. Budowa kościoła trwała około 5 lat. Kamień węgielny pod budowę wmurowano bowiem 10 listopada 1883 r. w rocznicę urodzin Marcina Lutra. Wewnątrz budynku, po jego remoncie w latach 2003-2005, było niewiele osób. Dziś przedstawiamy wam jak wygląda jego wnętrze.
O historii ewangelików augsburskich w Bisztynku pisaliśmy 3 listopada 2011 r. >>> Jedyne ślady ich bytności w Bisztynku to cmentarz ewangelicki, z którego rozkradziono niemal wszystkie nagrobki, budynek szkoły (dziś mieszkalny, który opiszemy przy kolejnej okazji) i kościół poewangelicki przy zbiegu ulic Findera, Mazurskiej i 9 Maja.
Noeogotycki kościół ewangelicko-augsburski oddano do użytku w 1888 r. po pięcioletniej budowie. Koszt jego budowy wyniósł około 50.000 marek. Światynia przetrwała bez uszczrbku do stycznia 1945 r. 29 stycznia 1945 r. została ostrzelana ogniem karabinówmaszynowych, czego ślady do dziś można zobaczyć na murze od strony ulicy Findera. Prawdopodobnie strzelano w ściany dla wzbudzenia strachu i paniki wśród mieszkańców zgromadzoych wewnątrz kościoła.
Wlatach 1945 do lat 70-tych XX wieku budynek stracił swój religine przeznaczenie. Wyposażenie rozszabrowano częściowo już w 1945 r. a póżniej w latach kolejnych. Później służył za magazyn m.in. mebli. W latach 70-tych XX wieku, w niejasnych okolicznościach, spłonął. Miejska legenda mówi, że dla ukrycia wysokiego manka i innych malwersacji został podpalony.
Bez dachu, z kikutem wieży i w stane bliskim całkowitemu zniszczeniu przetrwał do początku lat 2000. Jego ratowaniem zajął się wówczas ks. proboszcz Stanisław Majewski, który chciał, aby służył on jako Oratorium św. Stanisława Kostki, czyli miejsce spotkań i rozwoju młodzieży z Bisztynka i okolic. Świątynia miała też służyć jako kaplica pogrzebowa dla nowego cmentarza przy ul. Grodzkiej.
Intensywny remont kościoła ruszył w 2003 r. Odbudowano stropy i dach, wieżę, założono instalację elektryczną, wnętrze otynkowano. Niestety remontu nie udało się dokończyć. Ks. Majewski został przeniesiony do Kętrzyna. Dzieła dokończenia remontu kolejni poboszczowie już nie podjęli.
Dziś postanowiliśmy, po latach, zajrzeć do wnętrza kościoła. Dzięki uprzejmości ks. Janusza Rybczyńskiego i na własną odpowiedzialność zwiedziliśmy wszystkie możliwe do zwiedzena zakątki. Z obawami wdrapaliśmy się nawet na jego wieżę.
We wnętrzu poważnej naprawy wymaga jeszcze podloga ułożona na piwnicznych stropach. Wejście do piwnic nie jest akualnie widoczne. Jest ukryte przed wzrokiem ewentualnych zwiedzających. Podłoga kościoła wyłożona jest czerwoną, cegłą. Od wejścia głównego aż po prezbiteium, środkiem prowadzi szlak komunikacyjny wyłożony terakotowymi płytkami. Użyto płytek białych i czarnych. Od spodu mają one napisy firmowe świadczce o miejscu ich produkcji. Od góry półkoliście: Utzschneider & Ed. Jaunez, niżej nazwę miejscowości: SAARGEMÜND i jeszcze niżej półkoliście: Saargemünd Zahna.
Fabryka została założona w 1865 r. w Saargemünd w Lotaryngii przez Eduarda Jaunez poprzez połączenie z powstałą już w 1775 fabryką założoneą przez Bawarczyka Paula Utzschneidera (działającej jako Utzschneider & Cie).
Wszystko wskazuje na to, że podłoga z cegieł i płytek terakotowych (wykonywanych metodą suchą - jak wyczytaliśmy w niemieckich źródłach) była już gotowa w momencie oddawania do użytku kościoła.
Dokończenie remontu to także konieczność budowy chóru. W murach po obu stronach kościoła widoczne są otwory w których kiedyś tkwiły belki podtrzymujące chór a w podłodze widoczne są miejsca, gdzie stały dwa filary go podtrzymujące.
Zapraszamy do wirtualnego zwiedzenia kościoła poewangelickiego w Bisztynku. Zwiedzanie "na życzenie" nie jest obecnie możliwe.
Materiał (kompletny) znajdziesz także na portalu:
Andrzej Grabowski - 22.11.2014 r.
|
