Przypomnieli o tym co zdarzyło się 90 lat temu...

Uczniowie szkół podstawowych w Bisztynku i Sątopach oraz Gimnazjum Publicznego w Bisztynku uczcili wczoraj (7.11.2006 r.) 90 rocznicę odzyskania przez Rzeczpospolitą Polską niepodległości. W szkołach odbyły się uroczyste akademie. W Szkole Podstawowej w Bisztynku odbyły się dwie uroczystości; przeznaczone dla klas I-III i klas IV-VI. Dla klas najmłodszych widowisko słowno-muzyczne przygotowały dzieci z klasu IIIB pod kierunkiem Wandy Mielczarek. Uroczystość odbywała się w podniosłej atmosferze, w obecności Sztandaru Szkoły. Dzieci zaśpiewały pieśni patriotyczne, recytowały "Rotę" i opowiadały o historycznych losach naszego kraju. Niejako "przy okazji" swój olbrzymi talent wokalny ujawniła Emilka Szumska. W Szkole Podstawowej w Sątopach wszyscy uczniowie zgromadzili się w naszej szkole zgromadzili się na uroczystym apelu. Apel przygotowali uczniowie klas V i VI pod okiem pań: Elżbiety Rucińskiej i Jadwigi Kupczyk. Jak zwykle uroczystości tej "towarzyszył" sztandar szkoły oraz odśpiewanie hymnu państwowego. Uczniowie swoją część artystyczną rozpoczęli od rozcięcia (podzielenie) mapy Polski z 1795 roku na trzy części - co symbolizowało trzeci,ostateczny rozbiór polski. Po tym fakcie Polska zginęła z mapy Europy. Następnie uczniowie przedstawili przebieg 123 lat niewoli, aż do roku 1918, gdy po zakończeniu I wojny światowej Polska znów stała się Polską. Podobny scenariusz miały uroczystości w Gimnazjum Publicznym w Bisztynku. Tam przygotowaniem widowiska zajął się Tomasz Zwierzchlewski. Uczennice i uczniowie rowniez recytowali wiersze patriotyczne i śpiewali takie pieśni. We wszystkiuch placówkach uroczyście odśpiewano Hymn Polski. Wrażeń kilka... Obchody świąt państwowych i akademie "z okazji" nie są tym co dzieci i młodzież lubią najbardziej. Zwykle są one oparte na podobnych, patetycznych scenariuszach. Trudno mi jednak wyobrazić sobie obchody 90 rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości bez takiego patosu, pieśni patriotycznych i Hymnu Narodowego. Oczywiście można wykonać widowisko rekonstrukcyjne, multimedialne itp. itd. Do tego potrzeba jednak nie tylko woli, zapału, ale i środków finansowych, których szkoły nie mają. Dlatego nie mam nic przeciwko organizowaniu "akademii". Tym bardziej, że śpiew dzieci z klasy trzeciej (ale nie tylko), wykonanie przez nich "Szarej Piechoty" czy pieśni "Jak długo" może wzruszyć i wczoraj wzruszyło niejednego widza i słuchacza. Wiem coś o tym... Święto Niepodległości powinno być świętem radosnym. Myślę jednak, że najpierw trzeba przypomieć - niestety zbyt wielu osobom - dlaczego się cieszymy ?!? Dlatego zdenerwowała mnie postawa kilku znanych mi uczniów Gimnazjum, którzy podczas widowiska w tej szkole, zajęci byli głównie sobą i rozmowami na tematy związane z wyglądem dziewcząt stojących w pobliżu. W trakcie wspominanej już przeze mnie pieśni "Jak długo" podśpiewywali inną, na tę samą melodię. Dlatego chcę im przypomnieć, że pieśń ta powstała nie po to, by ryczeli ją (ze zmienionymi słowami) pijani rezerwiści. Nie bez znaczenia jest też to, że tych paru młodych facetów wykazało kompletny brak szacunku dla pracy własnych kolegów i koleżanek, którzy przypominali im o tak ważnym dla Polski Dniu. Mam wrażenie, że nauczycieli czeka jeszcze długa i ciężka praca nad wytłumaczeniem młodemu pokoleniu, o co w tym wszystkim chodzi. Tym, którzy mnie zawiedli podczas apelu przypominam pieśń o której piszę, wykonaną z charakterystycznym kresowym zaśpiewem, przez wybitnego wokalistę Berdnarda ŁAdysza. A. Grabowski Andrzej Grabowski, Jadwiga Kupczyk - 08.11.2008 r.