Najświętszy Sakrament przeniesiony do Grobu Pańskiego. Tabernakulum jest puste i otwarte. Na ołtarzu nadal nie ma obrusów. Przy Grobie Pańskim stoją na warcie strażacy. Tak kończy się Liturgia Męki Pańskiej w Wielki Piątek w Bisztynku. Czy wiem co to wszystko oznacza?
Co roku w okresie Triduum Paschalnego mogę właściwie pisać to samo. Bo przecież identycznie jak w ubiegłym roku i latach poprzednich przed ołtarzem nastąpiła Prostracja, czyli moment szczególnego uniżenia się wobec Boga i wyraz prywatnej pobożności, przeżywanej w kompletnej ciszy. Ks. Łukasz Sadko położył się więc na ziemi i tak trwał w modlitwie.
Mogę znów napisać, że nabożeństwo to nie jest mszą świętą, w Wielki Piątek bowiem nie sprawuje się Eucharystii i dodać "ciekawostkę", że w Wielką Sobotę również Eucharystii się nie sprawuje. Wieczorna liturgia należy już do Niedzieli Zmartwychwstania, bowiem zgodnie z żydowskim sposobem odliczania dni, doba rozpoczyna się wraz z zachodem Słońca.
Mogę znów przypominać, że wielkopiątkowe nabożeństwo składało się z czterech części. Rozpoczęło się procesją do ołtarza. Procesją bez niesienia krzyża i świec. Bez śpiewu, bez gry na organach. W ciszy.
Mogę znów napisać, że w Wielki Piątek szczególna jest Liturgia Słowa. Pierwsze czytanie to Czwarta Pieśń Sługi Pańskiego, z Księgi Izajasza, drugie czytanie bierze się z Listu do Hebrajczyków, natomiast trzecie czytanie to opis Męki Pańskiej św. Jana. Tu wystarczy zmienić nazwiska osób, które w tym roku czytały. A w tym roku zrobili to ks. Łukasz Sadko, Artur Grabowski i Szymon Wójcik.
Znów napisać mogęa, że Liturgię Słowa kończy długa Modlitwa Powszechna składająca się z 10 wezwań: za Kościół, za Papieża, za stany Kościoła, za katechumenów, za jedność chrześcijan, za Żydów, za niewierzących w Chrystusa, za niewierzących w Boga, za rządzących państwami, za strapionych i za cierpiących.
Znów mogę i powinienem napisać, aby przypomnieć, że najważniejszą częścią Liturii jest Adoracja Krzyża, bo Krzyż zajmuje centralne miejsce w religii chrześcijańskiej.
- Kto przed wiekami przypuszczał, że krzyż będący wówczas symbolem przekleństwa i hańby stanie się znakiem miłości Boga do człowieka - pytał w homilii ks.Łukasz Sadko. - Krzyż, fundament naszej wiary, jest tak często obecny w naszej kulturze, że czasem jest już niezauważalny. Jest na ścianie w domu, jest na rozstajach dróg, jest w kapliczkach przydrożnych i mijamy go bez zastanowienia. Z drugiej strony jest przedmiotem kpin, pogardy, czy prowokacji pseudoartystycznych. Przeszkadza wielu w przestrzeni publicznej i najchętniej by go usunęli. Wielu ma alergię na Krzyż. Chyba mało kto już pamięta, że przed wiekami był narzędziem wyrafinowanych tortur - mówil ks. Sadko.
- Chrystus umarł na Krzyżu, bo piętnował relatywizm moralny, bo sprzeciwiał się grzechowi i nieprawości. Trzeba było Go uciszyć i dlatego umarł w tak straszliwej męce. A dziś? A dziś wciąż brzmi to: "Ukrzyżuj go! Ukrzyżuj go!", bo nadal chcemy uciszyć głos Jezusa, głos sprzeciwu wobec grzechu - mówił ks. Sadko.
Dlatego pisząc co roku o tym, co działo się w kościele w Bisztynku zastanawiam się, czy wiem, co oznacza przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego? Bo przecież nie jest to jedynie przedstawienie teatrzyku ludowego z inną niż zwykle scenografią. Wciąż zastanawiam się, czy nie wykrzykuję w tłumie: "Ukrzyżuj go!"
