Aktualności >>> Wyrok dla burmistrza >>>

 .: O co chodzi w wyroku dla burmistrza?

Sąd Okręgowy skazał burmistrza Bisztynka

Karę 2 lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na 5 lat wymierzył 26 lutego Sąd Okręgowy w Olsztynie Janowi W. burmistrzowi Bisztynka. Skazany został także jego syn. Sprawa dotyczy wyłudzenia 300 tys. dotacji na szkodę Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wyrok nie jest prawomocny. Burmistrz zapowiedział apelację od orzeczenia.

- Sprawa była rozpoznawana po raz drugi przez Sąd Okręgowy w Olsztynie. Poprzedni wyrok skazujący obu oskarżonych uchylił, a sprawę do ponownego rozpoznania przekazał, Sąd Apelacyjny w Białymstoku rozpoznający apelacje - poinformował nas rzecznik ds. karnych SO w Olsztynie sędzia Olgierd Dąbrowski.

- Oskarżeni nie przyznawali się do stawianych im zarzutów i konsekwentnie odmawiali składania wyjaśnień. W mowach końcowych wnieśli o uniewinnienie. Prokurator wnosił o skazanie. Stan faktyczny i ustalenia prawne Sąd poczynił w oparciu o pozostały dostępny materiał dowodowy, w szczególności zeznania świadków i dokumenty.

- Wyrok nie jest prawomocny i strony mogą złożyć apelacje - poinformował nas sędzia Dąbrowski.

- Nie zgadzam się z wyrokiem i złożę od niego apelacje - powiedział burmistrz Bisztynka zapytany o komentarz do orzeczenia.

Treść wyroku wobec Jana W.
Oskarżonego Jana W. uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2005 r. do 26 kwietnia 2006 r. w Sątopach i innych miejscowościach województwa warmińsko-mazurskiego, działając czynem ciągłym w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu uzyskania przez syna Pawła W. dotacji (dofinansowania) w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego „Restrukturyzacja i Modernizacja Sektora Żywnościowego oraz Rozwoju Obszarów Wiejskich 2004-2006 – Inwestycje w Gospodarstwach Rolnych”, a tym samym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pomógł mu w ten sposób, że:

- w marcu 2005 r. podrobił podpis Pawła W. na umowie użytkowej datowanej na dzień 03.03.2005 r. zawartej pomiędzy Pawłem W, a Tadeuszem P., reprezentującym spółkę (tu nazwa spółki),

- w dniu 23 grudnia 2005 r. zawarł z Pawłem W. bezskuteczną umowę kupna-sprzedaży w części dotyczącej sprzedaży kombajnu zbożowego model Laverda 2050 LX za kwotę 375.000 zł,

- w dniu 8 lutego 2006 r. złożył w Starostwie Powiatowym w Bartoszycach wniosek o rejestrację ciągnika rolniczego „New Holland” 8560 dołączając podrobioną fakturę VAT, dzięki której otrzymał tego dnia pozwolenie czasowe, a w konsekwencji dowód rejestracyjny z przypisanymi numerami rejestracyjnymi NBA (...) oraz polisę ubezpieczeniową, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania wsparcia finansowego i które zostały dołączone do wniosku o dofinansowanie i złożone w ARiMR Warmińsko-Mazurski Oddział w Olsztynie,

wprowadzając tym samym w błąd pracowników tej Agencji co do faktu sprzedaży kombajnu zbożowego, zarejestrowania ciągnika rolniczego i uzyskania polisy ubezpieczeniowej, w oparciu o podrobioną fakturę VAT oraz użytkowanego areału gruntów rolnych wynikającego z podrobionej umowy z dnia 03.03.2005 r.,

doprowadzając Skarb Państwa - Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie - do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wypłatę w dniu 27 kwietnia 2007 r. kwoty 300.000 zł tytułem wskazanej wyżej dotacji i czyn ten kwalifikuje:

z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. i za to, opierając wymiar kary o art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 12 k.k. skazuje go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, przyjmując, że jedna stawka jest równoważna kwocie 100 (stu) złotych;

- na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesza – Janowi W. tytułem próby na okres 5 (pięciu) lat,

- na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje obu oskarżonych do naprawienia szkody w całości przez solidarną zapłatę przez nich kwoty 300.000 zł na rzecz Skarbu Państwa - Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z siedzibą w Warszawie. (...)

Za jakie czyny skazany został burmistrz?
Kwalifikacja prawna czynu wydaje się skomplikowana. Wyjącnijmy zatem o co chodzi. Art. 18 § 3 k.k. to pomocnictwo, czyli jedna ze zjawiskowych form popełnienia przestępstwa (sprawstwo, podżeganie, pomocnictwo)

Treść wskazanego przepisy brzmi: "Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie."

Art. 286 § 1 k.k określa przestępstwo oszustwa. Art. 294 § 1 k.k. mówi o zaostrzeniu górnej granicy kary jeśli przestępstwo dotyczy mienia znacznej wartości. Art. 297 § 1 k.k. - to przestępstwo wyłudzenia środków z instytucji bankowej lub publicznej. Art. 270 § 1 k.k. to przestępstwo podrobienia dokumentu w celu użycia za autentyczny.

Art. 11 § 2 k.k. mówi o wyczerpaniu jednym zachowaniem znamion kilku przestępstw a art. 12 k.k. o tzw. przestępstwie ciągłym, czyli takim, które dokonywane jest co prawda za pomocą szeregu pojedyńczych czynów, ale traktowane jest ostatecznie jak jeden czyn. (Akademicki przykład takiego przestępstwa to przykład sprawcy, który codziennie kradnie z budowy po kilka cegieł i ostatecznie buduje sobie z nich garaż. Każdy z pojedyńczych czynów może być nawet wykroczeniem, ale ostateczny skutek jest przestępstwem - jedną kradzieżą określonej liczby cegieł wystarczających na budowę garażu.)

Jednym zdaniem, burmistrz skazany został za pomoc w dokonaniu oszustwa przez inną osobę, dotyczącego mienia znacznej wartości, poprzez szereg pojedyńczych czynów polegających na podrobieniu dokumentów i użyciu ich jako autentycznych w celu wyłudzenia dotacji z instytucji dysponującej środkami publicznymi.

Wymiar kary oparto na przepisie zaostrzającym górną granicę kary, czyli art. 294 § 1 k.k.


Andrzej Grabowski - 28.02.2014 r.

Copyright: www.bisztynek24.pl 2014